Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Duo Reges: constructio interrete. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad iucundum accessio, bonum sit;

Age sane, inquam.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Contineo me ab exemplis. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

An eiusdem modi?: Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.
Bork: Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
Id mihi magnum videtur.: Quid enim possumus hoc agere divinius?
Bork: Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Quae quod Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo,
ut inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus
dicerent interesse, recte iam pridem contra eos desitum est
disputari.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis
omnis esse semper beatos;

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Scisse enim te quis coarguere possit? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ut id aliis narrare gestiant?