Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo Reges: constructio interrete. Nam quid possumus facere melius? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Nulla erit controversia. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Hoc tu nunc in illo probas.

Cur iustitia laudatur?

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus
etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil
aliud legere debeat.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Memini vero, inquam;: Graccho, eius fere, aequalí?
Si longus, levis;: Hoc est non dividere, sed frangere.
Bork: Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Sed haec omittamus;: Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Bork: Nihil opus est exemplis hoc facere longius.