Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Cumque duae sint artes, quibus perfecte ratio et oratio compleatur, una inveniendi, altera disserendi, hanc posteriorem et Stoici et Peripatetici, priorem autem illi egregie tradiderunt, hi omnino ne attigerunt quidem.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Poterat autem inpune; Primum quid tu dicis breve? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Erat enim res aperta. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Nos commodius agimus.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino
relicta.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse
summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Bork: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Bork: Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Restatis igitur vos;: Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Bork: Non risu potius quam oratione eiciendum?
Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.