Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Neutrum vero, inquit ille. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Bork Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Ecce aliud simile dissimile.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Bork: Dat enim intervalla et relaxat.
Bork: Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Scaevolam M.: Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Illi enim inter se dissentiunt. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Deinde dolorem quem maximum?

E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae
sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Ergo in eadem voluptate eum, qui alteri misceat mulsum ipse
non sitiens, et eum, qui illud sitiens bibat?

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Iam contemni non poteris. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed tamen intellego quid velit.