Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim possumus hoc agere divinius? Hoc est non dividere, sed frangere. Duo Reges: constructio interrete. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Proclivi currit oratio.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Sed quot homines, tot sententiae;
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec
vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi
oratio longa videri potest.

Bork: Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Bork: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Bork: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Cur id non ita fit? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Ea possunt paria non esse. Quippe: habes enim a rhetoribus; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Atque his tribus generibus honestorum notatis quartum sequitur et in eadem pulchritudine et aptum ex illis tribus, in quo inest ordo et moderatio.