Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quae cum essent dicta, discessimus. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Duo Reges: constructio interrete. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Magna laus.: Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
Frater et T.: Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Suis cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis dicere velit, non audiatur -, tamen, ne quid praetermittamus, rationes quoque, cur hoc ita sit, afferendas puto.

Itaque non ob ea solum incommoda, quae eveniunt inprobis,
fugiendam inprobitatem putamus, sed multo etiam magis, quod,
cuius in animo versatur, numquam sinit eum respirare,
numquam adquiescere.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque
in bonis ponatur neque in contrariis.

Urgent tamen et nihil remittunt. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Hoc simile tandem est?
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Quorum altera prosunt, nocent altera. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Dicimus aliquem hilare vivere; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.