Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Duo Reges: constructio interrete. Non est igitur voluptas bonum.

Cur haec eadem Democritus?

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Is es profecto tu. Quae contraria sunt his, malane? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Polycratem Samium felicem appellabant. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Vos ex his tam dissimilibus rebus non modo nomen unum -nam id facilius paterer-, sed etiam rem unam ex duabus facere conamini, quod fieri nullo modo potest.

Sed fortuna fortis;: Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
Bork: Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Quibusnam praeteritis?: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Bork: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Sint ista Graecorum;: Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Primum quid tu dicis breve? Falli igitur possumus.

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo
editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et
Quare?

Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente
vis naturae quasi per caliginem cernitur;