Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Duo Reges: constructio interrete. Nos commodius agimus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Hic ambiguo ludimur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. An eiusdem modi? Quis Aristidem non mortuum diligit? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid
sequi, quid fugere debeant?

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium
horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; At hoc in eo M. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

A mene tu?: Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Negare non possum.: Ac tamen hic mallet non dolere.
Beatum, inquit.: Esse enim, nisi eris, non potes.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Prioris generis est docilitas, memoria;
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.