Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Duo Reges: constructio interrete. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Qui est in parvis malis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid, quod res alia tota est? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
- Bonum incolumis acies: misera caecitas.
- At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
- Quonam modo?
- Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
- Bork
- Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
- Bork
- Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
- Quae sequuntur igitur?
- Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
- Bork
- Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare?
- Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
- Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
- Ratio quidem vestra sic cogit.
- Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.