Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Duo Reges: constructio interrete. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Tanta vis admonitionis inest in locis; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Cynicorum autem rationem atque vitam alii cadere in sapientem dicunt, si qui eius modi forte casus inciderit, ut id faciendum sit, alii nullo modo.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Primum divisit ineleganter; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Bork: Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Bork: Ne discipulum abducam, times.

Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset
repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in
potestate sapientis.

Videsne quam sit magna dissensio?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Erat enim Polemonis. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.