Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut pulsi recurrant? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duo Reges: constructio interrete. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? A mene tu? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Erat enim Polemonis. Minime vero, inquit ille, consentit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Simus igitur contenti his.

Sed fortuna fortis;: Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.
Haec dicuntur fortasse ieiunius;: Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.
Facete M.: Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Bork: Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum
vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?