Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sedulo, inquam, faciam. Ille incendat? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. An eiusdem modi?

Bork: In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Bork: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Bork: Sumenda potius quam expetenda.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus
amicitiis praesidii.

Equidem e Cn.

Nam et amici cultus et parentis ei, qui officio fungitur, in eo ipso prodest, quod ita fungi officio in recte factis est, quae sunt orta virtutibus.

In schola desinis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sit sane ista voluptas. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed plane dicit quod intellegit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Audeo dicere, inquit.
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.