Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Etiam beatissimum? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Duo Reges: constructio interrete. Bonum valitudo: miser morbus. Quibus ego vehementer assentior. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Bork: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Bork: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Verum audiamus.: Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Haec dicuntur inconstantissime.: Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Sed fortuna fortis;
Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus
hominis?

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Sint ista Graecorum;