De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Duo Reges: constructio interrete. Quod cum dixissent, ille contra. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Si id dicis, vicimus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Bork: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Primum divisit ineleganter;: Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Quid de Pythagora?: Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Verum esto;: Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Istic sum, inquit.: Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Sed cum ea, quae praeterierunt, acri animo et attento intuemur, tum fit ut aegritudo sequatur, si illa mala sint, laetitia, si bona.

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Bonum patria: miserum exilium.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sed ille, ut dixi, vitiose. Numquam facies. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Velut ego nunc moveor.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed fac ista esse non inportuna; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nemo igitur esse beatus potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad
Epicurum.