Audeo dicere, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea possunt paria non esse. Quis istud, quaeso, nesciebat? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Odium autem et invidiam facile vitabis. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit, ut interpretes indiserti solent, cum sit verbum, quod idem declaret, magis usitatum.

Certe non potest.
Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab
Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Scrupulum, inquam, abeunti;

Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni?

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Non est igitur voluptas bonum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. A mene tu?