Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Duo Reges: constructio interrete. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Idemne, quod iucunde?
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? De quibus cupio scire quid sentias. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
- Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
- Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Est enim mihi magnae curae-quamquam hoc quidem proprium tuum munus est-, ut ita erudiatur, ut et patri et Caepioni nostro et tibi tam propinquo respondeat.
- Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
- Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
- Rationis enim perfectio est virtus;
- Mihi enim satis est, ipsis non satis.
- Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quis Aristidem non mortuum diligit? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Satis est ad hoc responsum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
- Quis enim redargueret?
- Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
- Quonam modo?
- Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
- Quid ergo?
- Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
- Ita prorsus, inquam;
- An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset? Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.