Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Etiam beatissimum? Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sumenda potius quam expetenda. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent?

Si ad prudentes, alterum fortasse dubitabunt, sitne tantum
in virtute, ut ea praediti vel in Phalaridis tauro beati
sint, alterum non dubitabunt, quin et Stoici conveniente
sibi dicant et vos repugnantia.

Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e
cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus
necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus
vivere.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Paria sunt igitur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non est igitur voluptas bonum. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Bork: Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Perge porro;: Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?
Venit ad extremum;: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
At coluit ipse amicitias.: Paria sunt igitur.