Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Duo Reges: constructio interrete. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur?

Non ego iam Epaminondae, non Leonidae mortem huius morti
antepono, quorum alter cum vicisset Lacedaemonios apud
Mantineam atque ipse gravi vulnere exanimari se videret, ut
primum dispexit, quaesivit salvusne esset clipeus.

Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a
sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
ALIO MODO.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Bork: Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
Perge porro;: Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Bork: Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Bork: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Venit ad extremum;: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Si quae forte-possumus.: Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Istic sum, inquit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quae contraria sunt his, malane? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.