Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo Reges: constructio interrete.

Sit voluptas non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas
esse solitos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis,
quae a Platone graviter vituperantur;

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur.

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quid est enim aliud esse versutum? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed residamus, inquit, si placet.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Ille incendat?: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Sint ista Graecorum;: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Bork: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Beatum, inquit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Neutrum vero, inquit ille. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.